Hayat tüm renklerin bileşkesidir aslında;
Renklerin içinde kaybolup giden bir rengim ben,zayıflığımdan mı yoksa diğer renklerin güçlülüğünden mi bilemiyorum.Her yer alacalı bulacalı renk gözü yoruyor evet!! Belli bir süre sonra göremiyorum çevremi;içim sıkılıyor,belkide korkuyorum ama belli etmiyorum.Yürüyorum renklerin arasında ne onlar beni görüyor gibi ne de ben onları kör oldum sanırsam.Evet evet kör oldum göremiyorum ya da görmemezlikten geliyorum.Korkuyorum evet şimdi daha bir korkuyorum,sesler geliyor etrafımdan göremiyorum sağa dönüyorum boşluk sola dönüyorum aynısı...
Omzuma bir el dokunuyor gibi;dönüyorum göremiyorum.Yüzüm ıslanıyor sanırsam ağlıyorum,ilk başlarda gören bir çift gözken aniden karanlığa gömülmem yıpratıyor beni...
Çıkışı aramak için kalkıyorum yürüyorum karanlıkta;göremiyorum.Her çıkış diye girdiğim yol karanlığıma karanlık katıyor.Tekrar bir dokunuş omzuma bu sefer hissediyorum sıcaklığını evet diyorum işte biri geldi buldu beni,belki mavidir diyorum.(severim maviyi)dönüyorum yine karanlık,karanlık...
Yoruldum bi yer arıyorum oturmak için bulamıyorum ve ayakta dikiliyorum karanlığın en aydınlık olduğu yerde,zaman hiç geçmiyor artık bilmiyorum kaç saat,kaç gün,kaç ay ya da kaç yıl... Çok yorgunum şuracıkta kıvrılıp yatsam diyorum,aklıma yatıyor el yordamıyla buldugum düz yere uzanıyorum sırt üstü;kapıyorum görmeyen gözlerimi daha bir karanlık oldu şimdi sanki?
Zaman geçiyor gibi,bacaklarımdaki ağrılar geçmiş,içimdeki titreme sona ermiş gibi...Bir umut diye yavaş yavaş açıyorum gözlerimi;aniden bir ışık ilişiyor tepemde gözüme beyaz bir ışık heyecanlanıyorum,ani bir hareketle kalkıyorum ayağa koşmaya başlıyorum;ışık heryerde şimdi ve çok fazla gözümü alıyor resmen,çok sıcak oldu terliyorum,tişörtüme siliyorum yüzümdeki teri sırlsıklam oluyor.koşmaya devam ediyorum ulaşmak için bir yere nereye gittiğimi bilmeden...
Sonunda bir açıklığa ulaşıyorum,geniş bir yer tanıdık geliyor ama çıkaramıyorum neresi olduğunu.Bakıyorum etrafa birini görürüm belki diye kimse yok evet kimse yok.Gözlerimi gökyüzüne dikiyorum bağırıyorum nefesimin yettiği kadar Allahım neden diyorum !?
Renklerin içinde kaybolup giden bir rengim ben,zayıflığımdan mı yoksa diğer renklerin güçlülüğünden mi bilemiyorum.Her yer alacalı bulacalı renk gözü yoruyor evet!! Belli bir süre sonra göremiyorum çevremi;içim sıkılıyor,belkide korkuyorum ama belli etmiyorum.Yürüyorum renklerin arasında ne onlar beni görüyor gibi ne de ben onları kör oldum sanırsam.Evet evet kör oldum göremiyorum ya da görmemezlikten geliyorum.Korkuyorum evet şimdi daha bir korkuyorum,sesler geliyor etrafımdan göremiyorum sağa dönüyorum boşluk sola dönüyorum aynısı...
Omzuma bir el dokunuyor gibi;dönüyorum göremiyorum.Yüzüm ıslanıyor sanırsam ağlıyorum,ilk başlarda gören bir çift gözken aniden karanlığa gömülmem yıpratıyor beni...
Çıkışı aramak için kalkıyorum yürüyorum karanlıkta;göremiyorum.Her çıkış diye girdiğim yol karanlığıma karanlık katıyor.Tekrar bir dokunuş omzuma bu sefer hissediyorum sıcaklığını evet diyorum işte biri geldi buldu beni,belki mavidir diyorum.(severim maviyi)dönüyorum yine karanlık,karanlık...
Yoruldum bi yer arıyorum oturmak için bulamıyorum ve ayakta dikiliyorum karanlığın en aydınlık olduğu yerde,zaman hiç geçmiyor artık bilmiyorum kaç saat,kaç gün,kaç ay ya da kaç yıl... Çok yorgunum şuracıkta kıvrılıp yatsam diyorum,aklıma yatıyor el yordamıyla buldugum düz yere uzanıyorum sırt üstü;kapıyorum görmeyen gözlerimi daha bir karanlık oldu şimdi sanki?
Zaman geçiyor gibi,bacaklarımdaki ağrılar geçmiş,içimdeki titreme sona ermiş gibi...Bir umut diye yavaş yavaş açıyorum gözlerimi;aniden bir ışık ilişiyor tepemde gözüme beyaz bir ışık heyecanlanıyorum,ani bir hareketle kalkıyorum ayağa koşmaya başlıyorum;ışık heryerde şimdi ve çok fazla gözümü alıyor resmen,çok sıcak oldu terliyorum,tişörtüme siliyorum yüzümdeki teri sırlsıklam oluyor.koşmaya devam ediyorum ulaşmak için bir yere nereye gittiğimi bilmeden...
Sonunda bir açıklığa ulaşıyorum,geniş bir yer tanıdık geliyor ama çıkaramıyorum neresi olduğunu.Bakıyorum etrafa birini görürüm belki diye kimse yok evet kimse yok.Gözlerimi gökyüzüne dikiyorum bağırıyorum nefesimin yettiği kadar Allahım neden diyorum !?
Yalnız başıma oturuyorum neresi olduğunu çıkaramadığım açıklıkta,bir boşluğa bir gökyüzüne bakıyorum...
0 yıldız:
Yorum Gönder